Adı Konmamış Aşka

Adı Konmamış Aşka
Susmaları kalkan yapıp kendine aştan kovdun beni.Konuşmaları yıkıp üstüme sessizliğinin kıyısına ve sensizliğin tam ortasına attın.Konuştukça büküldü harflerim.Sen gelmeyişine haklılık bezedin susuşunla bense seni sevmenin haksızlığını sahiplendim he cümlemde.Yani mecburdum.Harf harf tükenişimi kendi payından düşmedin.Bana düş yitiği bir yarın bırakırken..

Önceme aptallık diyenlerin inadına sana kavuşmayı beklemenin aptallığını pencere yaptım geceme.Ay yine küskün.Asma suratını diyorum.Yarim üşüyor içimde..Yıldızlar da uzak.Deniz’li bir şehir geçmiyor otobüs camlarından.Uykusuzum üstelik.Yakamoz biriktiremiyorum gözlerinden.Sana küsüyorum.Anneme küser gibi sana küsüyorum içimden.Hemen geçiyor.Keşke diyorum..Hep küsebilsem.Susabilsem.Gidebilsem..

Gitmeleri ödünç vermeyişin batıyor içime.Şimdi git diyebilme lüksüne miydi kal deyişlerinin sebebi.Kalmaya bahane arıyorum sanma.Gitmeye gücüm yok sadece.Ondandır hala ellerimde sana uzanan kan gülleri..

Attığım tek adımda git emrini verip kendime susmaları dillendirendim.Şimdi konuşmalarımı uzatıp dudaklarına gel yalvarışına yatırıyorum gözlerimi.Dizlerine veriyorum yara bere çocukluğumu.Hadi bir masal anlat şair!Ama sonu güzel bitsin olur mu?Yani uyanmasın prenses.Yani ancak rüyalarda omzuna düşen başı kalmasın yastıktan.Yüzyıllık uykusu sarsın da bedenini gelemeyişinin ağrısını duymasın ölüm gelmeden.Yani bir rüya kadar kısa olmasın sana dokunmanın ölümsüzlük tadı..

Aşk belki demedim.Hiç bir başlangıcı kabullenmedim.Çıkmadım yola aklımı firara verip.Adımı aşka kurban etmedim.Şimdi İsmail’i ağlatır yoluna baş koyuşum.Üstelik kan aktı bir kez.Bıçak tene değdi.Yalanların saplandı sineme.En sevdiğimin en yalan yanına yakalandım.Kırgınım.Kırılganlığım yalan üstü bir uçurum kenarı.Neylersin ki sitem gelmiyor dilime.Gözlerin geliyor aklıma.Lal kalıyorum her yalanına..

Tanrının lütfunu bekleme boşuna.Çevirme başını semaya.Cemreler bile ihanetine düşer..Yine susmalarına sığın sen.Sana ağır bana yalan susmalarına..Nasılsa bırakmazlar seni kuyu başlarında.Çalıntı düşler mezarlığından bir mezar taşı dikerler baş ucuna.Düşlerim ölür.Mezarlıklar da almaz ölü düşlerimi.Bir şiir yazarım haksız haklılığına.Sen susarsın.Ben yine ölürüm.Kaç ölüm daha gerek ölmelerine doymaya.Kaç ölüm ki avazım seni bağırıyor hala içime.Çek sağanağını üzerimden yağmur!Ölmelerim var benim daha yar’a sunulacak..

Aldırma sen zehir kusan kalemime yar!Kağıt sen kokuyordu.Bembeyaz..

Her gecem sabaha varırken bileklerimde sen kesiği intiharlarım uyanıyor gözlerimden önce.Dilimde Yaradana yakarışım var yine.Adın üstüne..Aşk üstüne..Sahi yar!Hiç gelmedinse bende bukadar sen olan ne var?Canım niye acıyor hala?Vebali benim boynuma acılarımın.Aldırma sen ayaklarımın yalpalayışına..Hani adı konmadan ölen bebekler olur ya işte öyle.Adı konmamış aşka ağlıyorum..

Unutmadan yar!Hala içimdeki ufaklığı kandırıyorum elma şekeriyle.Hani severdin ya ufaklığı..Belki belki belki gelirsin yine.Ağlama dersin.Ağlarım.Gülüşlerini beklerim gülmek için.Gelir misin.Susuyor musun...Hadi yine as boynuma suskularını.

Yalanlarından (ç)alıp canıma nefes diye sunduğun sesinin her saniyesine değerdi.Biliyorsun..Ama düş-tü sesin.Gceydi.Beni sen’imle bir başıma bıraktın.Yetmedim biz olmaya.Yetemedim..Ölüyorum.Şimdi senden sorsunlar adımı..

Gözün aysın sevgili!Gittim ben.Bittim..